Tijdens mijn treinreizen vanaf Leiden Centraal naar Amsterdam Sloterdijk telde ik een maand lang hoeveel vrouwen en mannen in de eersteklascoupé zaten......
 
Met mijn sneakers en hippe regenjas stapte ik om 07:50 in de trein bij Leiden en ging in de eersteklas zitten. Ik klapte mijn laptop open en begon te werken. Eén keer wees een vriendelijke conducteur me erop dat ik in de eersteklas zat en dat ik nog wel naar de tweedeklas mocht verhuizen. En ook als er geen vriendelijke conducteur was, kriebelde er iets. Wanneer ik opkeek van mijn scherm, kreeg ik argwanende blikken toegeworpen, die zeiden: 'jij hoort hier niet'. 
 
Maar ik hoor er wel. Ik ben zesentwintig jaar en heb een fijne baan die me de eersteklasstoelen cadeau doet. Ik mag ook tweedeklas zitten. Eerst deed ik dat, want zo'n eersteklas persoon vond ik mezelf niet. Bovendien was het vreemd om de enige vrouw te zijn. Maar na een tijdje besefte ik dat ik júist daar moest zijn waar ik weggekeken werd.
 
Om er zeker van te zijn dat het niet aan mij lag, begon ik de verhouding vrouwen en mannen te tellen. Vanaf het moment dat de trein wegreed bij Leiden. Op sommige dagen kwam het aantal vrouwen dichtbij het aantal mannen. Op andere dagen was ik de enige vrouw in de coupé. Helaas wonnen de mannen altijd. Wel zag ik dat bij Haarlem veel vrouwen instapten en dat deed me goed.
 
Na mijn telmaand wil ik iedereen op het hart drukken: to boldly go where no woman has gone before. Ook als je weggekeken wordt. Op naar een nieuw jaar!<