|
Afgelopen week vertrok de hoofdredacteur van Vice. Het was een #metoo-tje waardoor hij zijn biezen moest pakken. Op de valreep toch nog slachtoffer, zo voelde het een beetje. Want de aandacht voor het onderwerp lijkt inmiddels toch wat af te zwakken. Sikkema, die van Vice dus, sierde zeker geen voorpagina’s zoals het ongeverifieerde verhaal van Jelle Brandt wel deed. Hij haalde nog net de media, maar vooral omdat hij ooit bij DWDD was aangeschoven om het specifiek over #metoo te hebben. Ja, dat is een smeuïg verhaal dat je niet kunt laten liggen.
Dat #metoo een hype zou zijn die langzaam overwaait is een te snelle conclusie. De oplettende lezer vindt nog altijd verhalen over de scheve machtsverhoudingen in de maatschappij en het misbruik wat daaruit voortvloeit, in de media terug. Dit weekend nog over Heineken in Congo en hoe de topmannen daar buslading vol meisjes lieten aanrukken (letterlijk). Het hoeft gewoon geen #metoo meer te heten om wel een nieuwsverhaal te zijn. Thanks god, it’s mainstream.
Maar een van de opvallendste verhalen uit de #metoo-schoot die toch telkens weer zijn weg naar de spotlight lijkt te vinden, en ook dit weekend weer, is die van de witte mannen die hun mannelijkheid terug eisen, omdat feministen ze dat afnemen en dat heel zielig is. Dit keer was het de beurt aan Jesper. Vroeger was alles beter, nu is hij heel zielig en marginaal.
Ja hoor, Jesper, daarom vult de Volkskrant ook twee pagina’s met jouw interview, omdat niemand naar witte mannen luistert.
En natuurlijk zijn er mannen die nostalgisch zwemelen over vroeger. Toen was het veel makkelijker om te krijgen wat je wilde, want minder concurrentie op de arbeidsmarkt en iedereen moest toch trouwen dus vond je ergens wel een meisje die de biologische klok hard hoorde tikken. Die tijd is helaas voorbij, hè Jesper? Nu ben je gewone een hele zeikerige lul, die geen zin heeft om hard te werken om dingen te bereiken in het leven en ze graag op een presenteerblaadje aangereikt krijgt.
Maar nog erger is dat er ook vrouwen zijn die meedoen aan deze onzin. Nu heeft iedereen natuurlijk het recht om te geloven en te vinden wat ‘ie wil, maar vind je het echt beter als mannen en vrouwen niet als gelijken worden behandeld? Echt? Echt? Ja, hoor. Esther Fenema. Die wil wel graag met haar hoofd richting het kruis gedrukt te worden terwijl ze nee prevelt, maar elke man natuurlijk weet dat ze daarmee ja bedoelt.
Esther vindt namelijk dat er nu niemand meer over is die ons gaat beschermen van “het driftleven van hitsige nieuwkomers die de woestijnmores hoger hebben zitten dan onze genderneutrale IKEA-mentaliteit” en zoekt “Mannen die er trots op zijn dat ze man zijn, westers en blank. Die niet met zich laten sollen en het als een erezaak beschouwen om ons te beschermen.”
Blij dat Esther goed begrijpt dat, door mannen deze positie te geven in onze maatschappij en daarmee te insinueren dat wij zwak zijn en zij sterk, daar die hele godvergeten #metoo misbruik situatie uit voort is gekomen. Thank god dat je in onze maatschappij tegenwoordig een positie kunt veroveren op basis van je skills en niet je pik.<
|
